Γαρ Εγγύς

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:
«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού^[92].
Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.
Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.
Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν τόσα υπομείνει για τον Θεό.
Ο αδιαπαιδαγώγητος υιός δεν μπορεί να εκτιμήση τον πλούτο του σπιτιού του πατέρα του• ότι είναι γι’ αυτόν μια βοήθεια στην ζωή του. Και γι’ αυτό ο Θεός πρώτα δοκιμάζει τον άνθρωπο και τον ξελαμπικάρει, και μετά του δίνει χαρίσματα.
Ας έχη δόξα ο Κύριός μας, που την γλυκύτητα της υγείας μας την χαρίζει ποτίζοντάς μας με φάρμακα πικρά (δηλ. φαρμάκια).
Υπάρχει άνθρωπος, που δεν κουράζεται την ώρα που κάνει γυμναστική;
Υπάρχει άνθρωπος, που να μη του είναι κακή η ώρα, που πίνει το δηλητήριο κάποιας δοκιμασίας;
Όμως, αν δεν προηγηθούν αυτά, μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήση γερή κράση;
Αλλά και η δύναμη να υπομένωμε, δεν είναι δική μας. Που θα την εύρισκε το χωματένιο σκεύος, που είναι φτιαγμένο με λάσπη, την δύναμη να αντέξη στην ροή του νερού, χωρίς να διαλυθή, αν δεν το είχε ψήσει και δεν το είχε κάνει στερεό το πυρ το θεϊκό;
Ιδού το συμπέρασμα: Αν δείξωμε στον Θεό υποταγή• αν αντιμετωπίζωμε τις δοκιμασίες μας με υπομονή και καρτερία • αν Τον παρακαλούμε με ταπείνωση και αδιάλειπτη την επιθυμία να μας δώση πρώτα την βασιλεία Του, τότε θα αξιωθούμε να τα λάβωμε όλα, όσα Του ζητούμε• εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Αμήν»^[93]
Βιβλιογραφία
^[92] Ρωμ. 3, 16.
^[93] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΜΗ’ (έ.α. σελ. 198).

Πηγή : www.orthodoxfathers.com

Πρίν από λίγα χρόνια, η Παναγία μας θέλησε να μας αξιώσει να γνωρίσουμε τον Γέροντα Εφραίμ. Από την πρώτη στιγμή, μας εντυπωσίασε με την καλωσύνη του, το χαμόγελο του, την διορατικότητα του.
Ο καλός Κύριος μας όμως του ετοίμαζε μια μεγάλη δοκιμασία. Έναν αγώνα που πέρασαν πολλοί άγιοι της πίστεως μας. “Τα δέντρα που κάνουν καρπούς πετροβολούν” είχε πει κάποιος Γέροντας.
Στην διάρκεια της δοκιμασίας του, έβλεπες τον Γέροντα, μέρα με την μέρα να γίνεται πιό ήρεμος, πιο γαλήνιος, πιο χαρούμενος θα έλεγες. Κάθε φορά που τον βλέπαμε, αντί να του δίνουμε εμείς κουράγιο μας έδινε αυτός.
“Το μόνο που ήθελα είναι να βοηθάω τον κόσμο και τώρα, ο μόνος που ωφελούμαι (πνευματικά) είμαι εγώ”! Έτσι μου είπε μια φορά που τον είδα. Τα γένια του άσπριζαν μέρα με τη μέρα, το χαμόγελο του γλύκαινε, η φωνή του γινόταν όλο και πιο ήρεμη…
Οι συκοφάντες του, στην αρχή καταφέρονταν εναντίον του γεμάτοι μίσος και μένος, λες και τους είχε θίξει προσωπικά! Λες και πριν λίγο καιρό δεν έκλαιγαν κάτω από το πετραχείλι του.. Λες και δεν τον παρακαλούσαν για κάτι μικρό ή κάτι μεγάλο. Όλοι έτρεχαν να τον γνωρίσουν, να του μιλήσουν, να τον δουν ή να τους δουν μαζί του. Και ξαφνικά… σιωπή… Κανείς δεν τον ήξερε και όλοι έφυγαν από κοντά του. Το πιο λυπητερό γεγονός είναι ότι πολλοί πίστεψαν αυτά που είπαν για τον Γέροντα. Κρίμα…
Και εκείνος, προσευχόταν για αυτούς που τον κατηγορούσαν…όπως ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος.
Εμείς λοιπόν προσευχόμαστε για τον Γέροντα μας σήμερα και του ευχόμαστε Καλό Παράδεισο. Μακάρι ο Κύριος να του δίνει δύναμη και Χάρη. Αμήν.
Ζήσης Παπανικολάου

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ: Απόψεις για τη Μονή Βατοπαιδίου και όχι μόνο. - www.freemonks.gr

«Έχει νοτιά και δεν θα έχει καράβι από Ουρανούπολη» με ενημέρωσε η Αγιορείτικη Μονή που είχα σκοπό να επισκεφτώ πρώτα. Άρα, να μη πάω αφού πρέπει να είμαι ακριβής για να μη χάσω το αεροπλάνο της επιστροφής;!
Σταμάτησα και σε Μονή στην Χαλκιδική να προσκυνήσω. Τα ίδια. Με ρωτούν. «Θα πας στο Άγιον Όρος;» «Ναι», είπα, «αν θέλει η Παναγία».
Πάω στο Άγιο Όρος για προσκύνημα σχεδόν ανελλιπώς κάθε χρόνο τα τελευταία 26 χρόνια (περνώντας πάντα από χίλια μύρια κύματα σαν να πηγαίνω στο Αϊβαλί!).
Ψάχνω να βρω τον χαμένο εαυτό μου στην παράδοση των Πατέρων μας που τα σχολεία της Αθήνας μας έκρυψαν, δασκαλεμένα από αυτούς που έχουν βάλει χέρι στην πνευματική μας κληρονομιά, πολύ πριν βάλουν χέρι στα ταμεία.
Και η Παναγία θέλησε. Με την μορφή των Βατοπαιδινών Πατέρων άπλωσε το χέρι Της και με μάζεψε σαν ναυαγό από την τρικυμία του κόσμου τούτου, με καραβάκι από την Ιερισσό.
Τι είδα στο Βατοπαίδι; Μια αδελφότητα γονατισμένη από τα γεγονότα; Μια αδελφότητα να ασχολείται με επιχειρήσεις και λεφτά μέσα στην χλιδή; Ένα Γέροντα απογοητευμένο, έτοιμο να εγκαταλείψει την μάντρα της μετανοίας του και να παραιτηθεί; (Μπορεί ένας Πατέρας να παραιτηθεί;! )
Το αντίθετο. Είδα στρατό Κυρίου σε παράταξη μάχης. Είδα ακολουθίες λαμπρές και ιεροπρεπέστατες, ένα εκκλησίασμα να πάλλεται από ιερή συγκίνηση.
Είδα Πατέρες να ιδρώνουν στα διακονήματα τους, είτε στο ναό, είτε στο μαγειρείο, είτε στο αρτοποιείο, είτε στα γραφεία, είτε στο μάζεμα της ελιάς (από όλους, παγκοινιά είναι ο όρος που χρησιμοποιείται), είτε στην αβραμιαία διακονία των προσκυνητών.

Η ελληνική Αντίσταση στον φασιστικό Άξονα άρχισε στις 28 Οκτωβρίου 1940 στην Πίνδο και τερμάτισε στις 5 Νοεμβρίου 1944, όταν βγήκε από τα ελληνικά σύνορα και ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης.
Οι δύο μεγάλοι πυλώνες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας είναι η Επανάσταση του 1821 και η Αντίσταση 1940-1944 στους ξένους εισβολείς.
Ο κορυφαίος Οξφορδιανός ιστορικός Άρνολντ Τόινμπι αποτιμά τελεσίδικα τα δύο μεγάλα έπη• όπως γράφει, οι Νεοέλληνες «στον πόλεμο για την ανεξαρτησία τους και στα πρόσφατα κινήματα Αντίστασης κατά των ξένων εισβολέων πραγματοποίησαν πράξεις ηρωισμού τόσο υψηλές όσο τα κατορθώματα των προγόνων τους στον Μαραθώνα και στις Θερμοπύλες» (1).
Το συνταρακτικό είναι πως και οι δύο μεγάλες εθνικές εποποιίες είναι αμιγείς λαϊκοί άθλοι που συνέβησαν ερήμην θεσμών και άνωθεν εντολών.

Όπως ξέρουμε, το 1821 δεν υπήρχε ελληνικό κράτος• ούτε κάποια αναγνωρισμένη κεντρική εξουσία για να κηρύξει την εξέγερση. Μόνοι τους αυτοσχεδίασαν οι κατσαπλιάδες Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Καραϊσκάκης, Μανιάτες, Ρουμελιώτες, Νησιώτες και λοιποί και μόνοι τους το έκαναν.

- Τρομακτική αύξηση της ανεργίας κατά 30,2% σε ένα χρόνο
- Οι ΕΠΙΣΗΜΩΣ άνεργοι πλησιάζουν τους 700.000
- Όλα δείχνουν ότι θα αυξηθεί η ανεργία και τα επόμενα χρόνια
- Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός έφτασε τα 4.320.927 άτομα – Όσο μία Αθήνα
Από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστική Αρχής προκύπτει πως η ανεργία ανέβηκε στο 13,9% το Νοέμβριο του 2010 από 10,6% που ήταν το Νοέμβριο του 2009 και 13,5% τον Οκτώβριο του 2010.
Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 160.624 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2009, που σημαίνει εφιαλτική αύξηση κατά 30,2% και κατά 8.530 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2010.
Το σύνολο των επισήμως ανέργων έφτασε τα 692.577 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός διαμορφώθηκε σε 4.320.927 άτομα.
Τα εφιαλτικά αυτά στοιχεία, που σίγουρα είναι μικρότερα από την πραγματικότητα καθώς γίνεται λόγος για ένα εκατομμύριο άνεργους Έλληνες, πρέπει να ''ξυπνήσουν'' όσους μιλάνε για ανάκαμψη αριθμών γιατί ο κοινωνικός ιστός ήδη ξηλώνεται και δεν περιμένει βαρύγδουπες πολιτικές και ανακοινώσεις.

Μπορεί το χρηματιστήριο να δείχνει σημάδια ανάκαμψης και τα επιτόκια δανεισμού να ''πέφτουν'' όμως αυτά τα νούμερα δεν λένε τίποτα για τους αναπάντεχα πολλούς Έλληνες που βιώνουν καθημερινά τις συνέπειες της ανεργίας.
Μάλιστα με μαθηματική βεβαιότητα οδηγούμαστε σε υψηλότερα ρεκόρ ανεργίας όπως στην Ισπανία δηλαδή που επισήμως έφτασε το 20%.Και το χειρότερο είναι πως η ανεργία θα στοιχειώνει για πολλά χρόνια τη χώρα μας αφού όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία τίποτα δεν δείχνει ικανό να την σταματήσει.

Πηγή : www.newsit.gr

Γερόντισσα - Ιερά Μονή Παντοκράτορος

Ανακοίνωση διάψευση εξέδωσε πριν από λίγα λεπτά η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, για δημοσίευμα που αναφερόταν για τους κληρικούς που παράλληλα με το λειτούργημά τους ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα.
Ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ. Χάρης Κονιδάρης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Προς αποφυγήν παρανοήσεων διευκρινίζεται ότι ουδέποτε ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε οιοσδήποτε εκ των συνεργατών του, πρότεινε ή αποδέχτηκε την κατάργηση του ράσου για όσους, παράλληλα με το λειτούργημα του κληρικού, ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα συμβατή φυσικά με αυτό».
Κλείνοντας, υπογραμμίζει: «Όμως σε περιπτώσεις ειδικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα αυτή του ιατρού χειρουργού, το όλον ζήτημα κρίνεται εξατομικευμένα και κατ’ οικονομίαν όπως άλλωστε συνέβαινε και στο παρελθόν».

Πηγή : www.romfea.gr

Το Σχόλιό μας
Η Ομιλία έγινε στο κονάκι της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας.

Ο Γέροντας Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός, κατά κόσμον Αλέξανδρος Βαφείδης, Καθηγούμενος της καθʼ ημάς Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας από το 1973 έως το 2000, γεννήθηκε στην Νίκαια Πειραιώς το 1934 από ευσεβείς γονείς, η καταγωγή του όμως έχει μικρασιατικές ρίζες. ʽΗ εκ πατρός γιαγιά του Ευδοξία ήταν Κωνσταντινουπολίτισσα, ο δε παππούς του Αλέξανδρος κατήγετο από την Σηλυβρία της Θράκης και φοίτησε στην περιώνυμη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το έτος 1906 μετοίκησαν στα Σήμαντρα της ευλογημενης γης της Καππαδοκίας, όπου χρημάτισαν δημοδιδάσκαλοι για τις ανάγκες του ελληνισμού, και στην Ελλάδα ήλθαν μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Έγγαμοι όντες, επολιτεύοντο ως μοναχοί, αγρυπνώντες και προσευχόμενοι. Χαρακτηριστικό είναι ότι η γιαγιά εκοιμήθη ως μοναχή με το όνομα Ευταξία, η δε μητέρα του ως μοναχή Αιμιλιανή.
Ο λόγος του Γέροντος Αιμιλιανού χαρακτηρίζεται από την βιωματική προσέγγιση των θεμάτων, την βαθιά ανάλυση των νοημάτων και το πηγαίο της εκφράσεως. Οι κατηχήσεις του αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά και παρακαταθήκη για τους μοναχούς του κρατήρ πεπληρωμένος «οίνου ακράτου», ο οποίος με την επʼ εσχάτων σιωπή του κατέστη «περικεχρυσωμένος κα περιηργυρωμένος», διαφυλάσσεται από τις δύο αδελφότητες ως τιμαλφέστατον κειμήλιο και εκχέεται στην Εκκλησία του Θεού ως διακονία αγάπης.

Την καταγραφή των πολυπληθών κατηχήσεων και ομιλιών του ανέλαβε η γυναικεία αδελφότης του Μετοχίου Ορμυλίας, η οποία και προέβη στην έκδοσή τους το έτος 1995. εγκαινιάζοντας την σειρά «Κατηχήσεις και Λόγοι». Στα πλαίσια της σειράς αυτής έχουν κυκλοφορήσει τέσσερεις τόμοι: Σφραγίς Γνησία (1995), Ζωή έν Πνεύματι (1990 , Αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω (1999), Θεία Λατρεία — Προσδοκία και όρασις Θεού (2001). Παράλληλα με την ελληνική έκδοση, οι Κατηχήσεις μεταφράζονται στην γαλλική, αγγλική, ρουμανική, ρωσική και σερβική γλώσσα.

Η δημοσίευσις συνόλου του πνευματικού έργου του πολύφθογγου Πατρός αποτελεί φροντίδα υϊικής αγάπης και αιωνίου ευγνωμοσύνης των τέκνων του, και αναμένεται να καλύψει σε πολλούς τόμους ποικιλία Θεμάτων: ομιλίες και κηρύγματα, ερμηνεία ασκητικών Πατέρων (αββά Ησαΐου Ησυχίου πρεσβυτέρου, Γρηγορίου Σιναΐτου, Μαξίμου του Ομολογητή, οσίου Θαλασσίου, οσίου Θεογνώστου), ερμηνεία μοναστικών κανόνων (Αντωνίου του Μεγάλου, αγίου Αυγουστίνου, αγίου Μακαρίου αγίου Παχωμίου), μοναχικοί θεσμοί και πρακτική ζωή (μοναχισμός μοναχικός κανών, η ζωή του μοναχού, σχέσεις Γέροντος κα υποτακτικού) ερμηνεία βίων αγίων (οσίου Νείλου του Καλαβρού, οσίου Ρωμύλου), ερμηνείες Βιβλικών, υμνολογικών και θεολογικών κειμένων (ψαλμών, προφητειών, ύμνων, κ.ά.).

Πηγή : www.agiazoni.gr

Ὅστις τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, σαυτὸν θὰ ἀποκτήσῃ,
οὗτος θὰ γίνῃ ἱκανός, τὸ πᾶν νὰ κατακτήσῃ.

Γιατὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, χαρίζει σωφροσύνην·
χαρίζ᾿ ἀνδρείαν, σύνεσιν καὶ μετριοφροσύνην.

Χαρίζει θάῤῥος καὶ πολλὴν τὴν γενναιοκαρδίαν,
ἀπ᾿ ἐναντίου δ᾿ οὐδενός, αἰσθάνεται δειλίαν.

Διότι ἐλπίζ᾿ εἰς τὸν Θεόν, κι᾿ αὐτὸν ἐπικαλεῖται,
κι᾿ ἀπὸ κινδύνου δὲ παντός, πάντοτε ἐκλυτροῦται.

Στὰς θλίψεις κ᾿ εἰς τοὺς πειρασμούς, χαίρει χαρὰν μεγάλην·
ποτέ του δὲν ἀγανακτεῖ, καμμιὰ δὲν ἔχει ζάλην.

Γιατὶ γνωρίζ᾿ τ᾿ ἀγαθά, ὅπου θὰ προξενήσῃ,
ἡ ῾πομονὴ στοὺς πειρασμούς, ὅπου θὰ καρτερήσῃ.

Εἶν᾿ ἀγαθὰ οὐράνια, ζωὴ δὲ μακαρία,
καὶ πανευφρόσυνος χαρά, ἡ οὖσα αἰωνία.

Πάντα τὰ πρόσκαιρ᾿ ἀγαθά, οὐδόλως τὰ θαυμάζει,
ὡς ὄναρ, τέφραν καὶ καπνόν, τὰ ἅπαντα λογιάζει.

Κάλλος καὶ ἡδονὰς σαρκός, ὡς τῆς ψυχῆς δημίους,
τὰ ἀποστρέφετ᾿ ὡς ἐχθρούς, δεινοὺς ψυχολεθρίους.

Τοὺς λογισμοὺς δὲ τοὺς αἰσχρούς, οὕσπερ καθυποβάλλει,
ὁ νοητὸς αἰσχρὸς ἐχθρός, εὐθὺς τοὺς ἀποβάλλει.

του Γιάννη Τσαραγκλή - Περίπου έναν με δύο μήνες πριν, θυμόμαστε όλοι, ότι κυρίως οι Γερμανοί δήλωναν δημοσίως ότι οι “κακοί Έλληνες και να φύγουν από το ευρώ δεν μας πειράζει”, αφού η οικονομία μας δεν αποτελεί ούτε το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
Τις τελευταίες μέρες όμως, Μέρκελ, Σαρκοζί, Τρισέ και Γιούνκερ μόνο στο στόμα δεν μας έχουν φιλήσει ακόμα, ενώ ξεχειλίζουν από καλά λόγια για την καλή Ελληνική κυβέρνηση που τα καταφέρνει μια χαρά, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση, να βγει από το ευρώ χώρα μέλος της ΕΕ. Τι άλλαξε;
Παρατηρήσαμε ότι αυτή η αλλαγή στάσης προς την Ελλάδα, έγινε αμέσως μετά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Κύπρο, από την πολιτική ηγεσία της οποίας η Καγκελάριος πληροφορήθηκε επισήμως ότι στα σύνορα της θαλάσσιας περιοχής Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδος έχει ανακαλυφθεί μια τεράστια ποσότητα φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Από την επόμενη μέρα του ταξιδιού της Μέρκελ στην Κύπρο, όλα άλλαξαν ωσάν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας να την ανέλαβαν Γάλλοι και Γερμανοί. Το ευρωκοινοβούλιο έβγαλε “Προσχέδιο, με το οποίο ζητείται από την Τουρκία να ελέγξει το στρατό και τις στρατιωτικές δαπάνες και να ανακαλέσει το casus belli κατά της Ελλάδος”.
Την ίδια στιγμή, οι Τουρκοκύπριοι επαναστάτησαν κατά του Ερντογάν γιατί η “φιλία” με την Τουρκία θα τους αφαιρέσει το δικαίωμα να γίνουν Ευρώπη και να φάνε και αυτοί το αναλογούν μερίδιο από το φυσικό αέριο. Ενώ βγήκαν αρκετοί Ευρωπαίοι αναλυτές να υποστηρίξουν - ανεπισήμως αρχικά - το δίκαιο της Ελλάδας με την υφαλοκρηπίδα στο Καστελόριζο, θέμα το οποίο δείχνει ότι Τουρκία και Αίγυπτος δεν δικαιούνται να μπουν ανάμεσα στην θαλάσσια οικονομική ζώνη εκμετάλλευσης των χωρών Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας.