Γαρ Εγγύς

του Στέλιου Μπαφίτη
Σε αυτό το άρθρο μας, θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στους νεοπαγανιστές στο αν οι αρχαίοι φιλόσοφοι δέχονταν τα παραμύθια περί πολυθεΐας όπως πρέσβευε η αρχαία εθνική θρησκεία, αν εξασκούσαν στην εθνική θρησκεία ειδωλολατρία και κατ’ επέκταση στα ψευδή επιχειρήματά των αιρετικών Προτεσταντών περί δήθεν συνέχειας της ειδωλολατρίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού. Θα δούμε τις θέσεις των πολυθεϊστών και θα τις συγκρίνουμε με τις θέσεις τις Εκκλησίας, όπως τις εξέφρασαν οι άγιοι και φωτισμένοι άνθρωποι του Θεού. Για άλλη μια φορά θα διαπιστώσουμε ότι τόσο οι μεν όσο και οι δε, προκειμένου να συκοφαντήσουν (ο καθένας για τους λόγους τους), πέφτουν σε ατοπήματα που τους αποδεικνύουν κενούς και ημιμαθείς. Το άρθρο αποτελείται από τέσσερις θεματικές ενότητες. Στην πρώτη ενότητα θα δούμε πως επινοήθηκαν οι αρχαίοι ψευτοθεοί, στην δεύτερη θα αναφερθούμε στους φιλοσόφους που είχαν μονοθεϊστικές τάσεις και που αντιτάχθηκαν στην πολυθεΐα και οι οποίοι διώχτηκαν για τον λόγο αυτό, στην τρίτη θα δούμε τι πρέσβευε ο πολυθεϊσμός για τα αγάλματα, και στην τέταρτη θα δούμε την θέση της Εκκλησίας δια του Μ. Αθανασίου.

Α) Η επινόηση των ψευτοθεών.

Είναι γεγονός, ότι ο Θεός που πιστεύουμε δεν είναι αποτέλεσμα φιλοσοφίας ή μύθων, αλλά η αποκάλυψη του Ιδίου στον άνθρωπο. Ο Θεός παρενέβη στην ανθρώπινη ιστορία τόσο στην Παλαιά Οικονομία, όσο και στην Νέα που εγκαινίασε με την ενανθρώπιση του Θείου Λόγου. Όλα αυτά περιγράφονται με θαυμάσιο τρόπο στην Αγία Γραφή. Εδώ, θα δούμε πως επινοήθηκαν οι ψευτοθεοί από τους αρχαίους παραμυθάδες.
Ο Αριστοτέλης, στο έργο του «Μετά τα Φυσικά» αναφέρει για τα ουράνια σώματα ότι «Από τους αρχαίους, τώρα, και τους πολύ παλαιότερους έχει κληροδοτηθεί στους μεταγενέστερους υπό μορφή μύθου η παράδοση ότι αυτά είναι θεοί». (Λ΄, 8 (1074b).

Κατ’ επανάληψη έχουμε ερωτηθεί από δεκάδες πιστούς όλα αυτά τα χρόνια – 15 περίπου - που ασχολούμαστε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Χιλιαστές, για το τι είναι και τι πρεσβεύουν. Και επειδή οι ερωτήσεις που δεχόμαστε είναι λίγο – πολύ όμοιες σκεφτήκαμε να τις απαντήσουμε υπό μορφή άρθρου, το οποίο για να είναι πιο κατανοητό και εύληπτο, του δώσαμε την μορφή ερωταποκρίσεων.

Ερώτηση: Τι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, γιατί λέγονται έτσι και τι πιστεύουν;
Απάντηση: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ή «Γιεχωβάδες» όπως είναι κοινώς πιο γνωστοί, δεν είναι πια Χριστιανική αίρεση, αλλά μια παγκόσμια πολυεθνική εκδοτική Εταιρία με το όνομα «Σκοπιά» που έχει έδρα της το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης – πρόκειται όμως να μετακινηθεί στη πόλη Γουόργικ – και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πως θα βγάλει περισσότερα χρήματα....
Και πράγματι τα καταφέρνει πουλώντας κατά εκατομμύρια διάφορα βιβλία, βιβλιαράκια, περιοδικά που σ’ αυτήν δεν στοιχίζουν σχεδόν τίποτα, επειδή αυτοί που τα βγάζουν είναι ολοχρόνιοι «σκλάβοι» της που ζουν και τρέφονται μέσα στις εγκαταστάσεις της, παίρνοντας ένα συμβολικό μισθό. Βέβαια τα έντυπα αυτά μοιράζονται δωρεάν σε μας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι όμως υποχρεωμένοι να τα πληρώνουν αυτοί στην Οργάνωσή τους. Οπότε μπορεί να φανταστεί κάποιος τι τεράστια ποσά συγκεντρώνει η Εταιρία τους. Ενδεικτικά να πούμε για να γίνουμε κατανοητοί, για τί ποσά μιλάμε, πως για το έτος π.χ. 2006 σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η ίδια η Εταιρία, ξοδεύτηκαν για διάφορες ανάγκες το ποσό των 111.000.000 δολαρίων. Οπότε είναι εύκολα να γίνει αντιληπτό τι τεράστια έσοδα εισρέουν στα ταμεία της Εταιρίας «Σκοπιά». Και για να δώσουμε μια γεύση των τεραστίων ποσών που διαχειρίζεται η Εταιρία «Σκοπιά» δημοσιεύουμε φωτογραφία από το έντυπο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Διαγγελείς της Βασιλείας», σελίδες 352 και 353 όπου φαίνονται μερικά από τα τεράστια και πανύψηλα κτίρια που έχει στην κατοχή της.

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:
-”Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;”
-”Γιατί χάνουν την ηρεμία τους” απάντησε ο ένας.
-”Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;” ξαναρωτά ο σοφός.
-”Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος”

είπε ένας άλλος μαθητής Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: “Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..

“Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;

Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ..

και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..

Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ακουστούν.

Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;

Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά..

Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν.

Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να

μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που

αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:

“Οταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακραίνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού”

Mahatma Gandhi

Ομιλία του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Κύρου Μελίτωνος στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, την Κυριακή της Τυροφάγου, 8η Απριλίου 1970. Είναι γνωστή ως "η ομιλία για τον καρνάβαλο".

Αδελφοί μου,

Τίποτε δεν καυτηρίασε ο Κύριος τόσο πολύ, όσο την υποκρισία.
Και ορθώς, εις αυτήν είδεν, ότι υπάρχει πάντοτε ο μεγαλύτερος παραπλανητικός κίνδυνος, δηλαδή το εωσφορικόν αγγελοφανές φως. Είναι πράγματι φοβερή η δύναμις της υποκρισίας. Τόσο γι' αυτόν που τη ζή και την ασκεί, όσο και γι' αυτούς που την υφίστανται.
Και είναι επικίνδυνη ή υποκρισία, γιατί ανταποκρίνεται προς βαθύτατον ψυχολογικόν αίτημα του ανθρώπου.
O άνθρωπος θέλει να φανή αυτός πού δεν είναι. Ακόμη και ενώπιον του εαυτού του και ενώπιον του θεού. Και έτσι ξεφεύγει από την αλήθεια και την απλότητα και φυσικά και από την μετάνοιαν και την σωτηρίαν.
Σε λίγες ώρες έξω από αυτόν τον ναόν, έξω από την γαλήνην του, εις τους δρόμους αυτής της Πολιτείας, θα παρέλαση ο Καρνάβαλος. Μη τον περιφρονήσετε και μη τον χλευάσετε και μη με κατακρίνετε, πού τον αναφέρω αύτη τη στιγμή. Δεν είναι καθόλου άσχετος με το μέγιστο πρόβλημα της υποκρισίας. Να τον προσέξετε εφέτος τον Καρνάβαλο με σεβασμό και βαθύ στοχασμό. Είναι πανάρχαιο το φαινόμενο και είναι φαινόμενο βαθύτατου και αγχώδους αιτήματος της ψυχής του άνθρωπου, να λυτρωθή από την καθημερινή του υποκρισία με μίαν έκφρασιν ανωνύμου, διονυσιακής νέας υποκρισίας.

Η τελευταία ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του μεγάλου βυζαντινολόγου ΣΤΗΒΕΝ ΡΑΝΣΙΜΑΝ, που παραχωρήθηκε προς το περιοδικό ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ, στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπεδίου την 14/7/2000, όπου ο Βρετανός καθηγητής φιλοξενήθηκε κατά την τριήμερη παραμονή του στο Άγιο Όρος.

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ: Πότε πρωτοήλθαμε στο Άγιο Όρος;
Στήβεν Ράνσιμαν: Το 1936 έτυχε να ταξιδεύω με ένα καράβι προς την Καβάλα, το όποιο πλησίασε κάποια ακτή του Αθω. Οι μοναχοί μας προσήγγισαν με βάρκες, με σκοπό να μας βοηθήσουν. Θα μπορούσα να είχα κατεβεί στην παραλία, αλλά ο καραβοκύρης επέμενε ότι οφείλαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας προς την Καβάλα και έτσι με εμπόδισε. Θύμωσα πάρα πολύ μαζί του και του αντιμίλησα με τέλεια ελληνικά. Όταν θυμώνω, ξέρετε, μιλάω αλάνθαστα τα ελληνικά... Το 1952 έκανα την πρώτη μου επίσκεψη στο Όρος, η οποία ήταν πολύ σύντομη. Ακολούθησε μία δεύτερη, στην ίδια δεκαετία, όμως στενοχωριόμουνα, επειδή όλα φαινόντουσαν σε μία κατάσταση παρακμής. Αργότερα, ήταν θαυμάσιο που ξαναήλθα εδώ βλέποντας την ζωντανή αναγέννηση. Είναι πλέον για μένα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση να είμαι εδώ, διότι το γεγονός αυτό αποκαθιστά την εμπιστοσύνη στην θεοφιλή ανθρώπινη φύση.
Π.: Ποιο ακριβώς υπήρξε το κίνητρο που σας ώθησε να ασχοληθείτε σ’ όλη σας σχεδόν τη ζωή με την μελέτη του Βυζαντινού Πολιτισμού;
Σ.Ρ: Ανάμεικτοι λόγοι με παρακίνησαν. Όταν ήμουν 7-8 χρονών, άρχισα να μαθαίνω Αρχαία Ελληνικά, διότι μου άρεσε ή Κλασσική Ελληνική γλώσσα. Ταυτοχρόνως καταγοητευόμουνα από την Μεσαιωνική Εποχή και κανείς, σχεδόν, δεν ενδιαφερότανε σχετικά με την Μεσαιωνική Ελλάδα. Έτσι, αποφάσισα να έχω ως κύριο ενδιαφέρον μου τον Μεσαιωνικό Ελληνισμό : την Ελλάδα και τις γειτονικές βαλκανικές χώρες, καθώς και τις Σταυροφορίες, οι όποιες υπήρξαν ολότελα καταστρεπτικές, με αποτέλεσμα τον όλεθρο του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους και την υποδούλωση του Ανατολικού Χριστιανισμού.

Διάβασα σήμερα στην ιστοσελίδα των Φίλων της Μονής Βατοπαιδίου το παρακάτω κείμενο και θα ήθελα να το δημοσιεύσω στο δικό μου ιστολόγιο.


“Ήσουν πάντα ένα συν στη ζωή μου

Εξηγήστε στο παιδί σας πόσο σημαντική είναι η παρουσία του για σας καθημερινά. Είναι ό,τι πιο υπέροχο μπορεί ν’ ακούσει. Το να ξέρει ένα παιδί πως είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στη ζωή σας, βάζει τα θεμέλια για να μεγαλώσει με όμορφα συναισθήματα για τον εαυτό του.

“Είναι καλό να μιλάς”


Όταν ένα παιδί παραπονιέται για κάτι, συνήθως δεν λέει …παραμύθια, αλλά ζητά να μάθει με ποιον τρόπο να χειριστεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Αντί λοιπόν, να του πείτε «σταμάτα να λες παραμύθια», δοκιμάστε το «έλα να δούμε μαζί τι θα κάνουμε». Αυτό θα δείξει στο παιδί τις στρατηγικές με τις οποίες θα μπορεί στο μέλλον να αντιμετωπίσει αντίστοιχα προβλήματα, αλλά και θα του δώσει να καταλάβει ότι ενδιαφερόσαστε για το τι του συμβαίνει.

...Η εκλογή του συντρόφου της ζωής είναι μία υπόθεσις η οποία, όταν έλθωμε σε κατάλληλη ηλικία, δεν πρέπει να αναβάλλεται. Οπωσδήποτε ο άνθρωπος δεν πρέπει να βιάζεται, διότι «γρήγορος γάμος, γρήγορη απελπισία», αλλά ούτε και να αναβάλλη την υπόθεσι αυτή της ζωής του. Δεν πρέπει να καθυστερή, διότι η καθυστέρησις είναι θανάσιμος κίνδυνος για την ψυχή του. Κατά κανόνα ο κανονικός ρυθμός της πνευματικής ζωής του ανθρώπου αρχίζει με τον γάμο. Ο ανύπανδρος άνθρωπος είναι σαν να ζη στον διάδρομο• δεν έχει προχωρήσει ακόμη στα δωμάτια. Οι γονείς ας ενδιαφέρωνται να έχη το παιδί κοινωνική συμπεριφορά, αλλά και να προσεύχεται, ώστε η ευλογημένη εκείνη ώρα να έρθη ως δώρο που θα στείλη ο Θεός. Φυσικά, όταν φθάση στην εκλογή του συζύγου, θα λάβη υπ' όψιν του και την γνώμη των γονέων του. Πόσες φορές εσείς που είσθε γονείς δεν νοιώσατε μαχαιριές να τρυπούν την καρδιά σας, όταν τα παιδιά σας δεν σας ρώτησαν για εκείνον που θα τα συντρόφευε στην ζωή τους. Η μητρική καρδιά είναι ευαίσθητη και δεν αντέχει τέτοιο πλήγωμα. Το παιδί πρέπει να ρωτήση τους γονείς, διότι έχουν μίαν ιδιαίτερη διαίσθησι να αντιλαμβάνωνται τα πράγματα που τους αφορούν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο πατέρας και η μητέρα θα πιέζουν το παιδί τους. Ας το αφήσουν να κάνη τελικώς ελεύθερα την εκλογή του. Αν εξαναγκάσης το παιδί σου στο θέμα του γάμου του, θα θεώρηση εσένα υπεύθυνο, εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Με την πίεσι δεν βγαίνει ποτέ καλό. Θα το βοηθήσης, αλλά θα το αφήσης να διαλέξη εκείνον που θα προτιμήση ή εκείνον προς τον οποίον θα νοιώση αγάπη• αγάπη, όχι λύπη ή οίκτο.

Ο ένας μετά τον άλλο οι ευρωπαίοι ηγέτες –πλην της Ελλάδας φυσικά- αποκηρύσσουν ένα από τα κύρια δόγματα της παγκοσμιοποίησης αυτό του κρατικού πολυπολιτισμού. Τελευταίο παράδειγμα ο πρόεδρος της Γαλλίας Nicolas Sarkozy ο οποίος δήλωσε πως δεν θέλει τους ανθρώπους –εννοώντας τους μουσουλμάνους- να προσεύχονται επιδεικτικά στους δρόμους.
Το δόγμα του κρατικού πολυπολιτισμού φαίνεται από αρχίσει να ξηλώνεται απ΄άκρου εις άκρον στην Ευρώπη με την καγκελάριο της Γερμανίας να είναι από τις πρώτες φωνές που αρνήθηκαν την επιβολή του συγκεκριμένου δόγματος, όταν είπε «πως η συγκεκριμένη προσέγγιση έχει αποτύχει πλήρως».
Τη σειρά πήρε στη συνέχεια ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron ο οποίος μεταξύ άλλων είχε δηλώσει «Αποτύχαμε να δημιουργήσουμε ένα όραμα για το μέλλον στην κοινωνία μέσα στο οποίο θα ήθελαν –σ.σ. οι μουσουλμάνοι- να ανήκουν»., ενώ ο Sarkozy είπε επιπρόσθετα «η απάντησή μου είναι ναι, είναι καθαρά μια αποτυχία».

Τα στερεότυπα στην Ευρώπη για τους εργατικούς πολίτες των βόρειων χωρών και τους τεμπέληδες των νότιων χωρών δεν ισχύουν, αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι Έλληνες εργάζονται περισσότερες ώρες σε σχέση με τους εργαζομένους στις άλλες χώρες της Ε.Ε, κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, ενώ δεν είναι μακριά οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι με 39 ώρες την εβδομάδα.

Αντίθετα, τις λιγότερες ώρες, 31 την εβδομάδα, εργάζονται οι Ολλανδοί, ενώ οι Γερμανοί εργάζονται 36 ώρες την εβδομάδα.

Επομένως, αναφέρει η εφημερίδα, το πρόβλημα δεν είναι ότι οι εργαζόμενοι στον Νότο της Ευρώπης δεν εργάζονται αρκετά σκληρά, αλλά ότι η παραγωγικότητά τους είναι μικρότερη σε σχέση με τον Βορρά.

Οι Έλληνες παράγουν λιγότερο από 18,5 ευρώ κάθε ώρα εργασίας, οι Ισπανοί 24,4 ευρώ και οι Πορτογάλοι 13,8 ευρώ, ενώ από την άλλη πλευρά οι Ολλανδοί παράγουν 39,5 ευρώ και οι Γερμανοί 38,7 ευρώ.

Πηγή : www.zougla.gr