ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Ψυχικὲς καὶ σωματικὲς ἀσθένειες.
Ὃ Γέροντας, πάντοτε ἔδινε προτεραιότητα στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἄσχετα ἂν ἢ ἀσθένεια τοῦ σώματος ἦταν σοβαρή. Πολλοὶ ἄσθενεις ἐπισκέπτες τοῦ ζητοῦσαν πιεστικά, νὰ προσευχηθῆ μόνο γιὰ τὴν ἴαση τῆς σωματικῆς ἀσθένειάς τους. Δὲν μποροῦσαν νὰ τὴν ὑπομείνουν. Νόμιζαν, ὅτι ἢ παράταση τῆς σωματικῆς τους ἀσθένειας θὰ κλονίση τὴν πίστη τους στὸν Χριστὸ καὶ θὰ τοὺς ὁδήγηση τελικὰ στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Κατὰ τὸν Γέροντα, συνέβαινε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: Ἢ ἀνεπίγνωστη ἀσθένεια τῆς ψυχῆς τους, ἢ ἁμαρτία, τοὺς ἔκλεινε τὰ μάτια καὶ δὲν ἔβλεπαν τὸ ὑψηλὸ παιδαγωγικὸ νόημα τῆς σωματικῆς τους ἀσθένειας, ποῦ ἐπέτρεπε ἢ ἀγάπη τοῦ θεοῦ. Ὃ Γέροντας ἤξερε, ὅτι ἂν προσευχόταν μόνο γιὰ τὴ σωματική τους ἴαση, δὲν θὰ τοὺς βοηθοῦσε, διότι οὐσιαστικὰ θὰ ἔμεναν ἀνίατοι. Πάντα προσπαθοῦσε νὰ σύνδεση τὴν σωματική τους θεραπεία μὲ τὴν ψυχική τους ἴαση.
Ἕνας χριστιανὸς ψυχίατρος, ἀκούσθηκε νὰ λέη σὲ μία θρησκευτικὴ συνάθροιση: Ἐγώ, ὡς ψυχίατρος, δὲν εἶμαι ἰατρὸς τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τοῦ νευρικοῦ του συστήματος.
Καὶ κυριολεκτοῦσε. Ψυχασθενὴς εἶναι μόνο ὃ ἀμετανοητὸς ἁμαρτωλός, διότι ἢ ψυχὴ ἀσθενεῖ, μόνον ὅταν ἁμαρτάνει χωρὶς νὰ μετανοῆ. Ἴατρος τῆς ψυχῆς εἶναι μόνον ὃ Χριστός. Καὶ ,κατὰ χάριν Χριστοῦ, ὃ ἅγιος, ποῦ γνωρίζοντας τὴν ψυχὴ , ἔχει ἀποκτήσει αὐτογνωσία καὶ ἔτερογνωσια. Ὃ μὴ ἅγιος, ὃ ἐμπαθής, ποῦ ἀγνοεῖ τὴ ψυχή, τὴν δική του καὶ τῶν ἄλλων, πῶς μιιορεΐ νὰ γίνη ἰατρὸς τῆς ψυχῆς; Ὃ Χριστὸς καί, κατὰ χάριν Χριστοῦ, ὃ ἅγιος, ἀφοῦ μπορεῖ καὶ πραγματοποιῆ τὸ δυσκολώτερο, τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς, μπορεῖ καὶ πραγματοποιῆ καὶ τὸ "εὐκοπώτερον", τὴν θεραπεία τοῦ σώματος, ὅταν ἢ δεύτερη βοηθᾶ τὴν πρώτη.
Οἱ σωματικὲς ἀσθένειες ἐξυπηρετοῦν πολλοὺς καὶ ποικίλους σκοποὺς τῆς ὑπερλογης ἀγάπης τοῦ θεοῦ. θυμίζει δεισιδαιμονία ἢ ἁπλουστευτικὴ ἀντίληψη, ὅτι οἱ σωματικὰ ἀσθενεῖς τιμωροῦνται ἀπὸ τὸν θεὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους καὶ οἱ σωματικὰ ὑγιεῖς ἀμείβονται ἀπὸ τὸν θεὸ γιὰ τὴν ἀρετή τους. Στὴν πραγματικότητα, μπορεῖ νὰ συμβαίνη τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, ὅπως μὲ πολλοὺς ἁγίους ποῦ ἀσθενοῦν σωματικὰ ἰσοβίως καὶ μὲ πολλοὺς ἀμετανόητους ἁμαρτωλούς, ποῦ ὑγιαίνουν σωματικὰ ἰσοβίως. Βέβαια, κανεὶς δὲν ἀμφισβητεῖ, ὅτι μία ταραγμένη, ἀπὸ ἁμαρτωλὰ πάθη, ψυχή, ἀποτελεῖ γόνιμο ἔδαφος γιὰ τὴν ἐκβλάστηση καὶ ἀνάπτυξη πολλῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν καὶ ἀντιθέτως, μία γαλήνια, ἀπὸ θεία κατάνυξη, ψυχή, δημιουργεῖ κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὴν θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν καὶ τὴν ἄνθηση τῆς σωματικῆς ὑγείας. Ὅμως, οἱ συγκεκριμμένες διακυμάνσεις τῆς σωματικῆς ὑγείας καὶ ἀσθένειας, κάθε ἄνθρωπου, σὲ τελευταία ἀνάλυση, ἀποτελοῦν μυστικὴ ἔκφραση τῆς παιδαγωγίας τοῦ θεοῦ, ποῦ μόνο Ἐκεῖνος καὶ οἱ ἅγιοί Του γνωρίζουν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗ
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
(ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΑ»)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΙΕΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Ψυχικὲς καὶ σωματικὲς ἀσθένειες.
Ὃ Γέροντας, πάντοτε ἔδινε προτεραιότητα στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἄσχετα ἂν ἢ ἀσθένεια τοῦ σώματος ἦταν σοβαρή. Πολλοὶ ἄσθενεις ἐπισκέπτες τοῦ ζητοῦσαν πιεστικά, νὰ προσευχηθῆ μόνο γιὰ τὴν ἴαση τῆς σωματικῆς ἀσθένειάς τους. Δὲν μποροῦσαν νὰ τὴν ὑπομείνουν. Νόμιζαν, ὅτι ἢ παράταση τῆς σωματικῆς τους ἀσθένειας θὰ κλονίση τὴν πίστη τους στὸν Χριστὸ καὶ θὰ τοὺς ὁδήγηση τελικὰ στὴν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Κατὰ τὸν Γέροντα, συνέβαινε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: Ἢ ἀνεπίγνωστη ἀσθένεια τῆς ψυχῆς τους, ἢ ἁμαρτία, τοὺς ἔκλεινε τὰ μάτια καὶ δὲν ἔβλεπαν τὸ ὑψηλὸ παιδαγωγικὸ νόημα τῆς σωματικῆς τους ἀσθένειας, ποῦ ἐπέτρεπε ἢ ἀγάπη τοῦ θεοῦ. Ὃ Γέροντας ἤξερε, ὅτι ἂν προσευχόταν μόνο γιὰ τὴ σωματική τους ἴαση, δὲν θὰ τοὺς βοηθοῦσε, διότι οὐσιαστικὰ θὰ ἔμεναν ἀνίατοι. Πάντα προσπαθοῦσε νὰ σύνδεση τὴν σωματική τους θεραπεία μὲ τὴν ψυχική τους ἴαση.
Ἕνας χριστιανὸς ψυχίατρος, ἀκούσθηκε νὰ λέη σὲ μία θρησκευτικὴ συνάθροιση: Ἐγώ, ὡς ψυχίατρος, δὲν εἶμαι ἰατρὸς τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τοῦ νευρικοῦ του συστήματος.
Καὶ κυριολεκτοῦσε. Ψυχασθενὴς εἶναι μόνο ὃ ἀμετανοητὸς ἁμαρτωλός, διότι ἢ ψυχὴ ἀσθενεῖ, μόνον ὅταν ἁμαρτάνει χωρὶς νὰ μετανοῆ. Ἴατρος τῆς ψυχῆς εἶναι μόνον ὃ Χριστός. Καὶ ,κατὰ χάριν Χριστοῦ, ὃ ἅγιος, ποῦ γνωρίζοντας τὴν ψυχὴ , ἔχει ἀποκτήσει αὐτογνωσία καὶ ἔτερογνωσια. Ὃ μὴ ἅγιος, ὃ ἐμπαθής, ποῦ ἀγνοεῖ τὴ ψυχή, τὴν δική του καὶ τῶν ἄλλων, πῶς μιιορεΐ νὰ γίνη ἰατρὸς τῆς ψυχῆς; Ὃ Χριστὸς καί, κατὰ χάριν Χριστοῦ, ὃ ἅγιος, ἀφοῦ μπορεῖ καὶ πραγματοποιῆ τὸ δυσκολώτερο, τὴν θεραπεία τῆς ψυχῆς, μπορεῖ καὶ πραγματοποιῆ καὶ τὸ "εὐκοπώτερον", τὴν θεραπεία τοῦ σώματος, ὅταν ἢ δεύτερη βοηθᾶ τὴν πρώτη.
Οἱ σωματικὲς ἀσθένειες ἐξυπηρετοῦν πολλοὺς καὶ ποικίλους σκοποὺς τῆς ὑπερλογης ἀγάπης τοῦ θεοῦ. θυμίζει δεισιδαιμονία ἢ ἁπλουστευτικὴ ἀντίληψη, ὅτι οἱ σωματικὰ ἀσθενεῖς τιμωροῦνται ἀπὸ τὸν θεὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους καὶ οἱ σωματικὰ ὑγιεῖς ἀμείβονται ἀπὸ τὸν θεὸ γιὰ τὴν ἀρετή τους. Στὴν πραγματικότητα, μπορεῖ νὰ συμβαίνη τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, ὅπως μὲ πολλοὺς ἁγίους ποῦ ἀσθενοῦν σωματικὰ ἰσοβίως καὶ μὲ πολλοὺς ἀμετανόητους ἁμαρτωλούς, ποῦ ὑγιαίνουν σωματικὰ ἰσοβίως. Βέβαια, κανεὶς δὲν ἀμφισβητεῖ, ὅτι μία ταραγμένη, ἀπὸ ἁμαρτωλὰ πάθη, ψυχή, ἀποτελεῖ γόνιμο ἔδαφος γιὰ τὴν ἐκβλάστηση καὶ ἀνάπτυξη πολλῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν καὶ ἀντιθέτως, μία γαλήνια, ἀπὸ θεία κατάνυξη, ψυχή, δημιουργεῖ κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὴν θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν αὐτῶν καὶ τὴν ἄνθηση τῆς σωματικῆς ὑγείας. Ὅμως, οἱ συγκεκριμμένες διακυμάνσεις τῆς σωματικῆς ὑγείας καὶ ἀσθένειας, κάθε ἄνθρωπου, σὲ τελευταία ἀνάλυση, ἀποτελοῦν μυστικὴ ἔκφραση τῆς παιδαγωγίας τοῦ θεοῦ, ποῦ μόνο Ἐκεῖνος καὶ οἱ ἅγιοί Του γνωρίζουν.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΝΙΤΣΙΩΤΗ
ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
(ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΑ»)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΙΕΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
ΑΘΗΝΑΙ 2006
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου