Γαρ Εγγύς

Ο ΣΚΟΤΙΣΜΟΣ του νου προέρχεται από διά­φορα πάθη — από τη φλυαρία, από τίς μά­ταιες ενασχολήσεις, από τίς παραπανίσιες μέρι­μνες, από τη λύπη, από τίς φαντασίες, από την πολυφαγία ή την πολυυπνία. Συχνά τον προκα­λούν καί οί δαίμονες με τίς επιθέσεις καί τους πει­ρασμούς του .Μόλις αυτά τα πάθη κυριαρχήσουν μέσα μας, τα μάτια της ψυχής κλείνουν, ή «όραση» δηλαδή του νου αμβλύνεται. "Ετσι δεν μπορεί πια να διακρίνει καί να κατανοήσει τα πνευματικά, όπως συμβαί­νει μ' έναν άνθρωπο, πού, ενώ έχει υγιή τα σωμα­τικά του μάτια, δεν μπορεί να δεϊ μέσα στο σκοτά­δι της νύχτας, καί γι' αυτό συχνά παραπατάει, σκοντάφτει ή καί πέφτει σε κανένα λάκκο. "Ομοια καί ό άνθρωπος πού έχει σκοτισμένο νου, πέφτει μέσα στο λάκκο των διαφόρων παθών, κυριεύεται από απόγνωση, έχει φαντασίες, παραδίδεται στον ύπνο, λησμονεί εντελώς το σκοπό του καί παίρνει το μονοπάτι της αιώνιας απώλειας.


ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : ΚΡΙΝΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ
ΕΚΔ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2005