Η γνωριμία μὲ τοὺς ἅγιους μόνο ὠφελος μπορεῖ νὰ ἔχει γιὰ ὁποῖον μελετάει τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τους. Ἐδῶ δὲν θὰ κάνουμε πλήρη ἀναφορὰ στὸν βίο τῶν ἅγιων ἀλλὰ θὰ παρουσιάσουμε συνοπτικὰ τῶν βίο τοῦ καθενὸς ὅπως παρουσιάζεται μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἀρχιμ. Νικόλαου Χατζηνικολαου "...στεναγμοις ἀλαλητοις ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ" (ἔκδ.ΑΘΩΣ), συνοδεύοντας τὸν βίο τους καὶ μὲ μία προσευχὴ μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ σκοπὸ ὅπως γράφει στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ βιβλίου (...νὰ γνωρίσουμε τοὺς ἅγιούς μας , ἀπὸ τοὺς ἅγιους τὸ κεκρυμμενο φρόνημά τους καὶ ἀπὸ τὸ ὀρθὸ φρόνημα νὰ διευκολυνθουμε στὴ μυστικὴ κοινωνία μὲ τὸν Θεό.)
Εὐχόμαστε ἡ σύντομη ἀνάγνωση μέσα ἀπὸ τὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστὴ νὰ σᾶς ὁδηγήσει σὲ μία πιὸ βαθιά μελέτη τοῦ βίου καὶ τοῦ ἔργου τῶν ἅγιων μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία, ὁπλίζοντας τὸν καθένα ἀνάλογα μὲ τὸν πόλεμο ποὺ ἔχει μὲ πίστη,ἀγάπη,ὑπομονή,ἐλπίδα,πραότητα,ἐλεημοσύνη,συνχωρητικότητα,.........
Βίος τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Θεοδώρου ἡγουμένου τοῦ Στουδίου τοῦ ὅμολογητου
(759-826)
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 759, δηλαδὴ ἔζησε κατὰ τὰ χρόνια της εἰκονομαχίας. Ἀπὸ μικρᾶς ἀκόμη ἡλικίας διεκρίδη γιὰ τὴν ἐπίδοσή του στὴ «θύραθεν» καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παιδεία.
Σύντομα ἐνδύεται τὸ μοναχικὸ σχῆμα καὶ δέτει τὸν ἑαυτό του στὴν ὑπακοὴ τοῦ θείου τοῦ Πλάτωνος, ἡγουμένου τῆς μονῆς Σακκουδίωνος τῆς Βιθυνίας. Ἐκεῖ ἀσκεῖται, καλλιεργεῖ τὶς μοναχικὲς ἀρετὲς καὶ σύντομα φανερώνει τὰ πνευματικὰ καὶ διοικητικά του χαρίσματα, τὰ ὅποια τὸ 794 τὸν ἀναδεικνύουν καὶ διάδοχό του Πλάτωνος στὴν ἡγουμενία τῆς Μονῆς.
Τὸ ἔτος 798 ἀναλαμβάνει τὴν ἡγουμενία τῆς ἐγκαταλελειμμένης τότε ἀρχαίας μονῆς τοῦ Στουδίου, στὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν ὁποία καὶ κατέστησε κέντρο πνευματικῆς, διδακτικῆς, ἀγωνιστικῆς καὶ φιλανθρωπικῆς δράσεως.
Οἱ ἀνυποχώρητοι ἀγῶνες του γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν εἰκόνων εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ὑποστεῖ ἀλλεπάλληλες διώξεις καὶ ἐξορίες καὶ τελικὰ νὰ ἐκτοπισθεῖ στὴ μονὴ Τρύφωνος ὁπού καὶ ἔκοιμηθη τὸ 826.
Ἕκτος ἀπὸ τὴ μαρτυρία τῆς ἀγωνιστικῆς καὶ ἐξαγιασμένης ξωῆς του, ἄφησε στὴν Ἐκκλησία σὰν κληρονομιὰ ἐκλεκτὰ συγγραφικὰ ἔργα ὅπως ὁι περίφημες «Κατηχήσεις» τοῦ (Μικρὰ καὶ Μεγάλη Κατήχησις), ὁμιλίες, λόγους κατὰ εἰκονομάχων, πλῆθος ἐπιστολῶν, θαυμάσιους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους καὶ ποιήματα. Σ' αὐτὸν ἀνήκουν οἱ ἀναβαθμοὶ τῆς Ὤκτωηχου καὶ πολλὰ Ἰδιόμελα καὶ κοντάκια.
Ἢ μνήμη τοῦ τιμᾶται στὶς 11 Νοεμβρίου.
Εὔχη εἷς τὸν Πρόδρομον Ἰωάννην
Ἀρ' οὔν, Ἰωάννη, ὑπερανέστης τὰ ἐπίγεια; προέκυψας . εἰς τὰ οὐράνια; ὑπεραναβέβηκας ἄγγελικας καὶ πρωτουργικᾶς διακοσμήσεις; πῶς οὒν γὲ ὧνπερ τὴν φύσιν οὐκ ἐπελάβου, τούτων τὴν τάξιν καὶ ἄξιαν ἀπεκληρώσω; τὸ αὔτοϊς ἐξ αἰῶνος ἄδηλον καὶ ἀδίδακτον, εὐθὺς ὡς μετὰ Θεὸν διαπορθμεύσας καὶ διαγγείλας ἤμιν ταῦτα ἔτι μαιευόμενος; Οὐκ ἄεροπονησα, φησίν, οὐκ ἔνεφελοδρομησα, οὒχ ὕπερου-ράνισα, οὒχ ὑπερανέστηκα τῶν φλογερῶν καὶ ἀσωμάτων δυνάμεων μὴ τοῦτο ὑπονοείσθω, ἂλλ' ὃ ἐπάνω πάντων ὧν, καὶ μένων ἐν τοῖς πατρώοις κόλποις σὺν ἅγιω Πνεύματι, λαθῶν ἄδιαστατως ἀπαντᾶς τοὺς πύρινους λειτουργοὺς αὐτοῦ, ὡς ἒπ' ἄλλον οὔρανον εἴσεληλυθως ἐν τὴ γαστρι τῆς ἀειπάρθενου Μαρίας, ἔνεφανισεν ἑαυτὸν καὶ μεμυσταγώγηκε μοὶ τὰ τηλικαύτα• μηνυτὴς οὒν εἰμὶ τοῦ βρέφους, ὅτι Παιδίον γεννᾶται ἤμιν, υἱὸς καὶ ὕμιν ἐδόθη κατὰ τὸν μέγα Ἤσαιαν, ὃ πρὸ αἰώνων Θεός• στειροφυὴς γόνος τυγχάνω, ὅτι παρθενικὸς ὃ τόκος προελεύσεται. 'Ὢ τῆς ὑπερφυοὺς μέγα-λουργίας! 'Ὢ τῆς παραδόξου τερατουργίας! Οἴα ἤμιν τὸ ἄτικτον βρέφος εὐαγγελίζεται σήμερον; Πηλίκα ἤμιν ὃ Ἐλισάβετ τόκος θεολόγων προμεμήνυκε; Σκιρτάτω ὑφήλιος ἅπασα, χορευέτω ἢ Ἐκκλησία προεόρτια, προεισόδια τὰ γενέσια τῶν Χριστοῦ γενεθλίων πανηγυρίζουσα, καὶ χαρᾶς πληρούσθω τὰ σύμπαντα τὸν μηνυτὴν δεξάμενα τῆς τοῦ παμβασιλέως ἐπελεύσεως.
Ἂλλ', ὢ μακάριε Ἰωάννη, ὃ τῶν μεγίστων μέγιστος προφήτης, ὃ πρώτιστος ἐν ἀποστόλοις• ὃ τῶν μαρτύρων ἔξοχωτατος μεγαλομάρτυς, ὃ τῆς ἐρήμου θεοκόσμητος πολιοῦχος, ὃ τοῦ ὡραιότατου νυμφίου φίλος ἤγαπημενος, ὃ τοῦ ἄφρα-στοῦ φωτὸς λύχνος ἤτοιμασμενος, ὃ τοῦ ἄμωμου ἀμνοῦ κῆρυξ πεπιστευμένος, ὃ τῆς πατρικῆς φωνῆς ἄριστος ἔπακροαμων, ὃ βαπτιστὴς Χριστοῦ κεκηρυγμένος, ὃ Ἥρωδου ἀσέλγειας ἔλεγχος πεπαρρησιασμένος, ὃ τοῖς ἐν ἅδου τὴν ζωὴν προμηνύσας, ἢ θεοσήμαντος σάλπιγξ τῆς οἰκουμένης• ἤχησον καὶ νῦν ἤμιν οὐρανόθεν ταῖς ἵερωταταις πρεσβείαις, καὶ εὐμενὴς ἔσο τῷ ἐπάδοντὶ σοὶ λαῶ τὴ τὲ ἐλαχίστη σου ποὶ-μνή, σὺν τῷ διαφέροντι μοὶ Πατρι συγγνωμονῶν τὲ αὖ τῆς τολμηρᾶς μου τοῦ πτωχοῦ ἐγχειρήσεως, οὒχ ὡς δωροφορίαν, ἂλλ' ὡς παρὰ δούλου ἀχρείου ὄφειλην σοὶ σὺν φορῶ τὲ καὶ ποθῶ προσαγομένην ὢ ἢ δόξα καὶ τιμὴ καὶ ἢ προσκύνησις, σὺν τῷ παντοκράτορι Πατρὶ καὶ παναγίω Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πηγή : Αρχιμ. Νικολάου Χατζηνικολάου
...στεναγμοίς αλαλήτοις
ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ :ΑΘΩΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου