Γαρ Εγγύς

Οἳ σύζηγοι κάμνουνικαι στερεώνουψ τὴν εὐδαιμονίαν τους, διὰ τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ, συγκαταβάσεως, ὁμονοίας καὶ ἀγάπης. Εἶναι δὲ τοῦτος ὃ πολυθρύλλητος ἐκεῖνος Ἐπίγειος Παράδεισος, ἰὸν ὁποῖον οἳ πρῶτοι μας προπάτορες ἐχάσανε, ἐπειδὴ ἐφάγανε τὸ μῆλον τῆς Ἔριδος.

Ἂλλ' ἂν ἢ ἀνεμπειρία ἔστερησε τότε τοὺς προπάτορές μας, ἀπὸ τὸν Παράδεισον τῆς Ὁμόνοιας, δὲν ἔκλεισε δμῶς καὶ αὐτὸν τὸν Παράδεισον εἷς ἐμᾶς τοὺς ἀπογόνους τῶν. Ὃ Παράδεισος ἐκεῖνος, ἐξακολουθεῖ τοιοῦτος εἷς τὴν Γῆν μᾶς ὅποιος ἦτον τότε, μὲ ὅλα του τὰ τότε παραδεισιακᾶ θέλγητρα, ἀνοιχτὸς εἷς δποιον τὸν θέλει ἀλλ' ἔνταυτω καὶ μὲ τὸ μῆλο ἐκεῖνο τὸ ἀπαίσιο, τοῦ ὁποίου τὸ γευσιμον ἔμποδισεν ὃ Θεός, πρὸς διατήρησην τῆς παραδεισιακῆς εὐδαιμονίας τῶν οἰκογενειῶν μας.

'Ἡ δὲ παραδεισιακὴ τούτη. Εὑδαιμονία τῆς οἰκογενείας κρέμεται κυρίως ἀπὸ τὸν ἄνδρα .Ὅταν ἄνδρας διάγη συνετῶς καὶ τιμίως, ὅταν ἕως ἐξαρχῆς ἀφοσιωθῆ στὴν γυναίκα του, ὥστε νὰ μὴ βλέπη παρ' αὔτην μονὴν εἷς τὸν Κόσμον γυναίκα, νᾶν τὴν ἔχτιμα καὶ νᾶν τὴ σέβεται ὡς τὸ μοναδικὸ ἔκεινο πλάσμα, τὸ ὅποιον αὐτὸς μόνος κατέχει , βέβαια, καὶ ἡ σύζηγός του, ἀξία τῆς ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ του, τοῦ ἀνταποδίδει τὸ ἴσα, καὶ τὸ σπητι γίνεται παράδεισος.

Ἀμοιβαῖος σεβασμός, ἀγάπη καὶ σύμπνοια, μεταξὺ συζήγων. Ἰδοὺ ἢ βάση καὶ ὃ ὅρος τῆς παραδεισιακῆς τῶν εὐδαιμονίας.

Θέλοντες νὰ διατηρήσουν καὶ νὰ χαροῦν ἕως εἷς τὸ τέλος τὸν Παράδεισόν τους, μεριμνοῦν διὰ τὴν ἀναθροφὴν τῶν παιδιῶνε τους. 'Ἡ ἀναθροφὴ τῶν παιδιῶνε μᾶς εἶναι πηγὴ ἀέναος ἐγκαρδίου χαρᾶς καὶ ἀγαλιασεως. Ἐπειδὴ ἕως ὅτου εἶναι τρυφερὰ βλασταράκια, τὰ σιάζουμε καὶ τὰ διευθύνουμε κατ' ἀρέσκειαν. Ἔτσι καλλιεργοῦντες τὰς ψυχᾶς τῶν παιδιῶνε μᾶς καλλιεργοῦμε τὰς πηγας τῆς μελλούσας εὐημερίας μας.

Ἡ Ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ εἶναι σπόγγος ὁπού ροῦφα τὸ παράδειγμα ἕως εἰς τὰ βάθη της. 'Ἂν τὰ παιδιὰ ἰδανε παραδείγματα σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης μεταξὺ τῶν γονέων τους, ἂν ἔμπνευθηκανε ἄρετες, δὲν εἶναι ἀμφιβολία ὅτι μία 'μερα θὰ παρατείνουν ἕως τέλους τὴν εὐημερία τῶν γονέων τους.

Ἐνεστώσα τότε καὶ προσδοκούμενη μέλλουσα εὐδαιμονία, τελειοποιοῦν τὴν εὐημερίαν τῶν συζήγων.

Ὅποια εὐτυχία, ὁποῖος παράδεισος, ἂν ἔπειτα, ἀφοῦ χαροῦν εὐτυχῶς τὰ νηάτα τους, ὃ γέρο σύζηγος ἠμπορεῖ ἀκόμη νὰ λέη,

Εἶναι ἢ γυναίκα μου

Ψυχή μου, Φῶς μου.

Εἶναι ὃ ἐπίγειος

Παράδεισός μου...

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ 30 ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ

ΤΟΜΟΣ 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΖΟΥ